naar de Oostenrijkse bergen 
DAG 1
Nu onze baas een grotere auto heeft, kan hij, wanneer we op reis gaan, alle zetels plat doen zodat we met onze bench vlak achter de zetels van de baasjes kunnen zitten. Dat vinden wij heel leuk en gezellig.
We moesten wel heel lang in de auto zitten, wel 9 uur. Gelukkig waren we moe, want de baasjes waren de dag voor ons vertrek extra met ons gaan wandelen. De baas stopte ook af te toe eens om onze pootjes te strekken, iets te eten en te drinken en om een plasje te doen.
Eindelijk waren we ter plaatse. De twee grotere huizen in het midden van de foto was onze vakantiebestemming: Landal Greenparks Chalet Matin (http://www.landal.be/be-nl/vakantieparken/oostenrijk/brandnertal/chalet-matin) in Bürserberg in de regio Vorarlberg.
DAG 2
De eerste echte vakantiedag gingen we de omgeving wat verkennen. We hebben een leuke wandeling gemaakt naar een mooie waterval.
We hadden wel wat honger gekregen van onze eerste echte wandeling in de bergen. Beauke ging de bazin dan maar een beetje helpen met het eten, zodat we snel ons lekker bullepeesje zouden krijgen.
DAG 3
Na onze oefenwandeling van gisteren, was het vandaag tijd voor het echte werk, een heuse bergwandeling naar Rona Alpe. Daar kan je de steenkringen zien. Dat is iets van heksen of druïden ofzo en op 21 juni gebeurt daar iets magisch bij zonsopgang. Maar wat juist, dat hebben we niet zo goed begrepen...
Hier staan we met onze baas in het midden van de grootste steenkring.
Fien die werd een beetje moe van al dat stenen kijken en ging wat uitrusten op een bankje.
Beau die wandelde het liefst verder en werd een beetje ongeduldig van Fien haar geluier op het bankje. Ze blafte "vooruit Fien, nu we gaan verder!".
Dat onze bazin soms een beetje een zotteke is, dat weten we al lang, maar nu hebben we er ook een foto van als bewijs
DAG 4
De vierde dag hebben we echt een heel mooie uitstap gemaakt naar de Lünersee. Dat is een heel mooi en groot meer hoog in de bergen. Je moet er met een gondellift naartoe. Spannend was dat
En bang dat Fien in de lift was, ze heeft op de bazin haar schoot zitten trillen van de schrik. Gelukkig waren we op een paar minuutjes boven.
In Oostenrijk moeten alle honden op het openbaar vervoer (dus ook op de bergliften) een muilkorf dragen. Gek hoor, want wij zijn zo lief en zullen de mensen toch niet bijten?
. Maar de baas zei "wat moet dat moet" en hij heeft voor onze vakantie thuis goed met ons geoefend zodat we ons muilkorfje braaf zouden aanhouden in Oostenrijk. Dat is heel goed gelukt, al vonden we mekaar toch een beetje raar met dat gekke ding op onze snoet... 
Mooi hé die Lünersee
Beau die wou graag een duik nemen in het meer, maar daarvoor was het daar wel wat te koud. Dan maar pootje baden. Fien die hield het bij teentje baden (die houdt niet zo van water hé)
Beau heeft ook geproefd of het lekker water was en dat was het.
Soms wandelden we op een groot pad vlak naast het meer, maar we moesten ook een stuk op een smaller pad klimmen en dan weer stijl naar beneden. Dat vonden wij heel leuk. Onze baasje vonden dat we volleerde berggeitjes zijn
DAG 5
Na drie dagen oefen, waren we vandaag klaar voor een bergwandeling van een nog zwaardere categorie: op smalle padjes, steil omhoog klimmen tot aan Furkla Alpe. Dat ligt maar liefst 1700 meter boven de zeespiegel en we hebben een hoogteverschil van 450 meter moeten overbruggen. Amai, dat was vermoeiend hoor... vooral voor onze baasjes dan
.Beau die liep altijd op kop en als de baasjes en Fien een beetje te veel treuzelden, keek ze ongeduldig achterom. Jaja, ons Beau is voor haar 8,5 jaar nog een zeer fitte wandelbeagle.
We moesten soms op sommige stukken zo sterk stijgen dat onze baasjes af en toe eens op adem moesten komen.
Eindelijk waren we aan Furkla Alpe. Daar was een heel klein soort cafeetje (in Oostenrijk heet dat een Kneipe, grappig hé
). Beau heeft daar een klein dutje gedaan, terwijl Fien wat genoten heeft van de zonnetjes en de baasjes van een verfrissend lokaal frisdrankje en het mooie uitzicht. Er waren buiten ons alleen maar Oostenrijkers daar. Er waren er zelfs twee met een gekke hoed met een pluim op bij. Dat vond Fien een beetje gek.
En als je eerst naar boven gaat, moet je nadien uiteraard terug naar beneden. Dat is soms best moeilijk, want op de steile afdalingen moet je heel voorzichtig zijn. Wij moesten dan achter onze baasjes lopen, want als we voor hen liepen, trokken we hen bijna om. Niet opzettelijk hoor...
Gauw nog even poseren met de baas...
en dan kon de baas eens drinken aan de verfrissende bergbron. Wij vonden dat ding niet zo leuk om uit te drinken, dus we hebben lekker van onze eigen waterfles gedronken.
DAG 6
In de voormiddag hebben we een kleine wandeling gemaakt in het dorpje. 's Middags heeft de baas voor hem en de bazin pannenkoeken gebakken. Wij hebben hem geholpen en goed opgelet dat de keukenvloer netjes bleef...
In de namiddag zijn we naar Bregenz geweest. Dat ligt aan de Bodensee, op grens met Zwitserland. Heel mooi was het daar. Wel helemaal anders dan in de rustige bergen.
We hebben wat rondgewandeld en een beetje aan het water gezeten.
Fien die was bang van het getoet van de boten die het kleine haventje binnen vaarden. Ze zocht dan ook bescherming bij de baas op schoot.
Beau die trok haar daar allemaal niets van aan en heeft een zalig dutje gedaan in de zon aan het water
Beau had de vorige dag iets te enthousiast gewandeld in de bergen en had een kloofje in het kussentje van één van haar tenen. Ze had daar last van wanneer ze op asfalt of kassei moest wandelen. De baasjes hebben daarom een beschermend schoentje gekocht in de lokale dierenkliniek. Nou, dat vond Beau maar niks hoor. Ze trapte het gewoon uit. Dat was weer eens 18€ voor niets uitgegeven zei de bazin.
. Voortaan nemen de baasjes Vasiline mee naar de bergen om elke dag onze pootjes goed mee in te strijken. Dan gaan we dat niet meer voor hebben zegt de bazin.Gek hé, een beagle met een schoen aan?
DAG 7
Onze laatste dag in Oostenrijk, was het spijtig genoeg heel slecht weer. Het heeft de hele dag geregend. Nu zijn we niet bang van een beetje regen, maar dit was echt te fel om een fikse wandeling in te maken. We zijn dan maar een dagje binnen gebleven. Dat kwam goed uit, want we waren echt wel moe na al die zware wandelingen en uitstappen van de vorige dagen. Fien bleek ook last te hebben van haar pootje en dat bleek een stuk erger te zijn dan bij Beau. Er was gewoon een schaafwonde op haar pootje. Ze mankte een beetje en buiten op het asfalt tilde ze haar pootje altijd op en pikkelde ze dan op drie pootjes. Dat was zo zielig vonden de baasjes
. Ze hebben ons dan maar allebei een dagje op verplichte rust gezet en dat vonden we niet erg...
DAG 8
Vandaag zijn we terug naar huis gereden. Spijtig dat onze reis zo snel om was. Volgende keer gaan we een weekje langer hebben de baasjes ons beloofd!
SFEERBEELDEN
Een paar mooie foto's van de omgeving:
En dit is een hele mooie foto die de bazin aan de Lünersee nam:
ALLEMAAL BEESTJES
We hebben veel dieren ontmoet in Oostenrijk. Het ene dier al wat gekker dan het andere. Grappig was dat alle schapen, geiten en koeien een bel om hadden. Heel leuk was dat, want als je in de bergen wandelde hoorde je altijd het geklingel van die bellen.
Schaapjes en geitjes in overvloed!
Alle eendjes zwemmen in het water...
Al lopen die Oostenrijkse eenden best wel een beetje gek vinden wij.
We hebben natuurlijk veel koeien gezien. Echte Milka koeien, want we zaten vlak bij de Milka chocoladefabriek
. We moesten vaak gewoon tussen de koeien door wandelen. Uiteraard vond bange wezel Fien dat niet altijd even leuk, maar Beau was soms, als het echt heel veel koeien waren, ook niet helemaal op haar gemak 
BOE zegt de Milka koe
Deze twee zwarte jonge stieren bleven Fien maar achtervolgen. Hoe snel Fien ook probeerde weg te raken, die twee rakkers liepen altijd maar achter haar aan.
Deze vlinder is op één van onze wandelingen een heel eind met ons meegevlogen. Hij heeft zelfs een lift gekregen op de oranje riem van Fien. De bazin heeft daar een foto van proberen te maken, maar het lukte maar niet om een voldoende scherpe foto te maken. Dus heeft ze hem gefotografeerd toen hij even uitrustte op de grond.
Dit was wel een heel bijzondere hond hoor. Terwijl zijn baas zat te vissen, bleef hij roerloos zitten wachten. Hij verroerde zelfs niet toen hij ons zag. Volgens de bazin zouden wij dat nooit kunnen... pfffff, nou moe!
Voila, we hopen dat jullie nu een beetje een sfeerbeeld hebben gekregen van onze vakantie. We gaan zeker nog eens terug naar de bergen, want zowel wij als de baasjes vonden het reuzeleuk!
Beau en Fien
PS: eens thuis zijn de baasje onmiddellijk een ontsmettende en wondhelende zalf voor Fien haar pootjes gaan halen bij de apotheek. Drie dagen en wat verplichte wandelrust later, was haar pootje helemaal genezen hoor.
