Vorige vrijdag is ons iets overkomen wat elke hondeneigenaar vreest. Op onze dagelijkse wandeling is ons Beauke, zomaar, om geen reden, aangevallen door een Staffordshire (zijlijn van de Pitbull). We liepen rustig te wandelen op de straat, met onze honden kort aangelijnd. We kwamen voorbij een oprit en daar stonden twee mannen en een vrouw te praten. Bij hen stond een Staffordshire, zonder lijn en zonder halsband aan. Die zag onze dames en is de straat over gerend en heeft Beauke aangevallen. De eigenaar heeft hem nog terug willen roepen, maar de hond luisterde niet.
Die arme Beau (noch Fien) had niets gedaan, niet gegromd, niet geblaft, niets... Beau is direct onderdanig gaan liggen en jankte van de schrik en van de pijn. Normaal zou een niet-agressieve hond dan moeten lossen, maar dit mormel verpinkte niet en bleef Beauke in de beet houden.
Robby heeft op de Staffordshire geschopt, getampt en geslagen, maar dat beest loste niet. De eigenaar is naar ons toe gerend en is op zijn hond gaan liggen om hem te fixeren. Hij heeft met zijn volle vuisten op de schedel van zijn hond zitten slaan, maar ook dat hielp niet. (een mens zou na al die stampen en slagen ver in coma liggen, maar de hond verkrimpte niet) De eigenaar heeft samen met Robby de muil van zijn hond proberen te openen om Beauke te bevrijden, maar de Staffordshire was sterker dan de twee volwassen mannen. De eigenaar heeft dan zijn vrouw opgedragen een emmer water te halen. Voor ons leek het minuten lang te duren eer zij terug was. Ze goot het water stilletjes in de muil van de Staffordshire en toen liet hij eindelijk los omdat hij het gevoel kreeg te verdrinken.
Ik heb heel de tijd hysterisch staan schreeuwen. Je voelt je zo machteloos. Jouw lieve en brave hond wordt zo brutaal aangevallen en je kan niets doen... Fien die stond met de tanden bloot te blaffen naar de Staffordshire alsof ze hem wou zeggen dat hij onmiddellijk haar vriendin moest loslaten! Iedereen die Fientje kent weet hoe een bange wezel ze kan zijn, dus ze moet dan wel héééél boos geweest zijn.
De eigenaar had nadien zijn hond bij het nekvel vast, maar had hem duidelijk nog steeds niet onder controle. Ik heb dan tegen Robby gezegd dat we door moesten stappen, want dat hij anders opnieuw zou aanvallen. De eigenares is naar mij toe gekomen en sprak het volgende idiote zinnetje uit "je bent precies een beetje geschrokken" Ja, nee zeker !!!! Ik heb haar toegesnauwd dat ze een poort moest kopen en dat we haar de rekening wel zouden brengen. Ze zei dat ze de onkosten voor de verzorging van Beau zouden vergoeden. Robby heeft dit ook aan de eigenaar gezegd, maar die reageerde mompelend...
Intussen stond heel de buurt op straat en de omstaanders gaven duidelijk te kennen dat er gebeurd was wat ze al een paar weken vreesden...
We waren gelukkig in de straat van onze dierenarts en zijn daar onmiddellijk gaan aanbellen. Nathalie heeft meer dan een uur met Beauke bezig geweest. Beau had een gat in haar oor, een diepe tandwonde in de kaak en overal schrammen en kneuzingen aan de linkerkant van haar kopje. Nathalie heeft Beauke rond de wondjes geschoren, de wonden gereinigd met zuurstofwater (dat is een zeer onaangenaam gevoel en Beauke vond dat alles behalve leuk), haar een spuit antibiotica en een spuit pijnstiller en ontstekingsremmer gegeven. Normaal doen ze een hond in slaap voor een dergelijke verzorging, maar omdat ons Beauke zo een brave hond is, vond de dierenarts dat niet nodig. Robby en ik hebben haar goed vastgehouden en zo ging het wel. Om maar aan te tonen hoe goedaardig ons Beau is: de behandeling was zeer vervelend en moet veel pijn gedaan hebben, maar Beauke heeft niet één keer gehapt of gegromd naar ons of Nathalie. Zo flink dat ze was!
Beauke moet vijf dagen pijnmedicatie krijgen en 14 dagen antibiotica. De wonden moeten we tweemaal per dag ontsmetten.
Uiteraard was Beauke een beetje in shok en Fien ook trouwens...
Al bij al hebben we geluk gehad. Een beetje hoger en die hond had in haar oog gebeten en een beetje lager zou hij in haar hals gebeten hebben. De dierenarts heeft wel drie keer gezegd tegen Beauke dat ze geluk heeft gehad.
Ik heb diezelfde avond met de buren van de hond gebeld. Blijkbaar wonen of verblijven de eigenaars sinds een maand bij de moeder van de vrouw (vandaar dat we die hond in de 2,5 jaar dat we langs daar wandelen nog nooit gezien hadden). De hond heeft in die maand al drie honden aangevallen, waaronder de beagle van een buur.
De andere buren hebben vier kinderen en zijn bang dat de hond hun kinderen zal aanvallen.
We hebben zaterdag klacht ingediend bij de politie. We hadden foto's van Beauke haar verwondingen bij. De wijkagent vond dit een zeer ernstige zaak. Vandaag gaan ze op het wijkbureau overleggen wat ze gaan doen. In het beste geval worden de eigenaars verplicht hun tuin (die vooraan niet afgesloten is!!) af te maken en hun hond een muilband aan te doen wanneer hij buiten komt. In het slechtste geval kan bevolen worden om de hond te laten inslapen. Dat laatste is voor ons niet nodig, want die hond is eigenlijk ook het slachtoffer van een slechte opvoeding en een slechte baas.
Intussen wandelen wij niet meer langs daar. We nemen nu een andere weg. We willen geen 2de keer oog in oog staan met die hond.
Gelukkig geneest Beauke spectaculair goed en heeft ze ook geen trauma overgehouden aan het voorval. Ze gaat nog steeds even graag wandelen, is nog altijd blij en speels wanneer we één van haar hondenvriendjes tegenkomen en blaft naar de honden die ze daarvoor ook al niet moest hebben. We hadden haar juist met veel moeite geleerd om een tweetal keer te blaffen naar een hond die ze niet moet en dan te stoppen. We dachten dat we op dit vlak terug van nul zouden moeten herbeginnen, maar dat is niet zo. Fien was zaterdag nog wat uit haar gewone doen, maar die is nu ook helemaal de oude.
Beauke slaapt wat meer door de zware pijnmedicatie die ze krijgt, maar voor de rest eet, speelt, waakt en knuffelt ze als vanouds... Gelukkig maar!
De politie gaat ons nog contacteren om ons te laten weten welke maatregelen er tegen de hond en vooral tegen zijn eigenaar gaan genomen worden. De eigenaars moeten sowieso opdraaien voor alle kosten verbonden aan de aanval.
Ik plaats een paar foto's van vlak na de aanval en dan van twee dagen later. Ze zijn wel niet voor gevoelige ogen bestemd!!!
Het gat in haar kaak is bijna dicht en dat in haar oor ook.
Zodra we weten wat er tegen de eigenaar gaat ondernomen worden, zet ik het op de blog.
We hebben niet alleen klacht ingediend omdat we zo boos en aangedaan zijn over wat er met ons Beauke gebeurd is. We willen ook voorkomen dat deze hond, die zomaar de straat op kan als hij dat wil, een kind zou aanvallen of een ander hond zou doodbijten. We vinden het enerzijds zeer erg dat we dit moeten doen, maar anderzijds heeft de eigenaar tegen één van de buren gezegd "na 100 keer word je dat wel gewoon". De hond was dus wel degelijk niet aan zijn proefstuk toe en de eigenaar heeft totaal geen controle over zijn hond en realiseert zich niet wat zijn hond voor schade aanricht. Ze hebben intussen ook geen contact met ons gezocht om de vragen hoe het met Beau gaat en of ze kosten kunnen vergoeden. Ze trekken er zich duidelijk niets van aan.
Gelukkig weten we dankzij Ozzy, de aanhankelijke Staffordshire van Robby zijn nicht en haar man, dat het wel degelijk lieve honden kunnen zijn. Het is echter allemaal een kwestie van een consequente opvoeding en baas te hebben. Dat is bij Ozzy wel degelijk het geval, maar bij deze Staffordshire spijtig genoeg duidelijk niet...
Groetjes
Hendrikje
ocharm ): dat is kei zielig voor Beau
BeantwoordenVerwijderenik moest bijna huilen): ...